Zweedse schoonheid 2021

Zweden 2021

November 2020, we zaten midden in de coronacrisis. Ik zag mijn klasgenoten, vrienden en familie veel minder. Mijn humeur was niet best, een zo gehete coronadip had ik. Begin november had ik een toets van de tentamen week niet gehaald. Ik wilde Nederland ontvluchten en zat te dromen over de Zweedse natuur die mij altijd al heeft aangetrokken. Lekker wegtrekken en me afsluiten van alles en iedereen. Omdat ik even in een “dip” zat ging ik op internet op zoek naar Zweedse jachtgronden. Ik droom nogal veel en zag mijzelf al helemaal zitten daar in Zweden. Ik kwam terecht op de website van Rydamholm Hunting and Fishing. Deze pagina had ik bekeken en werd nieuwsgierig, Nederlands echtpaar die daar jacht- en vistripjes organiseert. Hoe vet is dat, dacht ik. Dit wil ik later ook gaan doen. Ik appte een vriend genaamd Joost de link door van de website. Wij zijn allebei studenten dus een kleine portemonnee. Ik had gedacht dat deze reis enorm veel geld zou kosten dus ik ging ervan uit dat het niks zou worden. Maar mijn nieuwsgierigheid won het en ik had Anton geappt om te vragen of er een mogelijkheid was om te komen jagen en vissen voor twee personen. Ik kreeg een hartstikke enthousiaste app terug met een prijs en wat de mogelijkheden waren. Joost en ik waren verkocht. Wij wilde graag boeken. Anton gaf aan dat we de eerste week van oktober welkom waren. Hij vertelde ons dat dan de meeste wildsoorten open waren en dat je dan de beste kansen had. Wij als jongjagers leek dat een goed plan omdat we niet enorm veel ervaring hadden met grofwild. We wilde het liefst direct vertrekken, maar goed het duurde nog 11 maanden… 1 oktober 2021, dit was de vrijdag voordat we vertrokken. Joost en ik gingen bij mij thuis overnachten en zouden die nacht met een vol geladen auto en hond naar Rydaholm toe rijden. We reden rond half drie ‘s nachts weg. Het verkeer zat gelukkig mee en we konden om half 9 al de boot op, richting Denemarken. Bij Denemarken de brug over, zo Zweden in. Wat een fantastische reis is het, zeg. Hoe hoger we gingen des te mooier het werd. Rond een uur of één waren we aangekomen bij Rydaholm Hunting & Fishing. Hier ontving Anton ons hartelijk en ons huisje was al lekker verwarmd door de houtkachel. Ik stond al bijna op mijn kop van de spanning en enthousiasme. Toen we de spullen uit de auto hadden geladen hebben we de wapens ingeschoten, en rondje gelopen in het bos bij hem achter. Die zaterdagavond hebben we aangezeten, zonder succes. Dit gold ook voor de zondag- en de maandagochtend. Maandagmiddag heb ik wel een spannende ervaring gehad met een reegeit die driekwartier voor ons stond maar haar kalveren in de dekking liet liggen. Maandagavond was het wel raak. Joost zat in de zwarte hut 5 minuten van onze stuga vandaan en heeft zijn eerste varken kunnen strekken, zie hiervoor het verhaal van Joost, hij gaat hier uitgebreid op in. Ik zat in de rode hut achter onze stuga. Hier heb ik een mooie rekel kunnen strekken. Die avond hebben we de vos en het varken doodgedronken. Dinsdagochtend zijn we op de kraaien geweest. Joost schoot hier nog een mooie bonte kraai die mijn hond apporteerde. ’s Middags hadden we nog een vreselijke spannende aanbers actie op een reegeit met kalveren waarvan wij dachten dat ze de dekking in waren gelopen, toen wij al tijgerend aankwamen op de plek. Daarna zijn wij teruggelopen naar de hoogzit en toen we daar zaten zagen we een bok staan. Heel vreemd. Maar ook nu weer kropen we

al tijgerend over het gras naar de stenen muur waar ik de buks aanlegde om de bok eventueel te kunnen schieten. Door de hoge vegetatie en mijn spanningen kwam ik niet tot schot. De bok had ons op een gegeven moment in de gaten waardoor deze al blaffend wegsprong. De reegeit met haar twee kalveren volgde de bok. Die waren dus blijkbaar gaan liggen in plaats van dat ze de dekking zijn ingelopen. Dit hebben wij nooit kunnen zien omdat wij al tijgerend naar het muurtje kropen. Het was gruwelijk spannend en het kostte even tijd om weer op adem te komen. Die avond wilde ik weer in de rode hut achter het huis gaan zitten voor een vos. Maar helaas de regen begon met bakken uit de lucht te vallen. Eigenlijk kwam dit wel heel goed uit want het energielevel was erg laag bij iedereen. Woensdag hebben we twee visboten van Anton naar het meer gereden. Vanaf hier hebben we gevist. Voor mij een eerste keer. Joost had wel ervaring met vissen. Ik werd wel enthousiast over het vissen wanneer ik Joost en Anton vol passie over het vissen hoorde praten. Maar goed, wij op het water er zat veel vis volgens de fishfinder. Maar ja dat was waarschijnlijk veel witvis en geen roofvis want niks wilde happen. Ik kom zelf uit de buurt van Amsterdam en mijn voetbalclub is dan ook Ajax. Anton is Feyenoord-fan en had nog een 010-plug die volgens hem altijd succes had op de snoek. Goed ik heb me toch maar even over mijn trots heen gezet en de 010-plug eraan gedaan. Het duurde even, maar daarna had ik opeens beet. De snoek heb ik naar binnen geloosd en kon ik mijn geluk niet op. Natuurlijk kreeg ik wel de opmerking over de Feyenoord-plug naar mijn hoofd geslingerd. Volgens Anton had ik waarschijnlijk de kleinste van het meer gevangen met een lengte van 42 centimeter, maar dat maakte mij niets uit. Mijn dag kon niet meer stuk. Ik had mijn eerste snoek gevangen en Joost met zijn jaren ervaring had niks gevangen__. Eind van de middag hebben we nog aangezeten op dezelfde plek als de vorige ‘aanbers plekken’. Hier kwam dezelfde reegeit met haar twee kalveren aangelopen en heb ik een bokkalf kunnen strekken. Die avond heeft Joost nog met Anton vossen proberen te lokken en heb ik in de rode hut gezeten voor een vos maar beide zonder succes helaas. Donderdagochtend heb ik op de “hoogzit” langs het spoor gezeten en heb ik nog een reekalf kunnen strekken, ze kwam alleen de wei op gelopen. Mooi afschot dus. De vrijdagmiddag hebben we samen afgesloten op de dubbele hoogzit. Helaas was er wat verstoring in het veld en hebben we een aanblik gehad. Gezellige afsluiter was het wel. Zaterdagochtend om 6 uur vertrokken en met een klein beetje file in Duitsland kwamen we om half 6 in Nederland weer aan. Joost en ik hebben echt een geweldige, leerzame week gehad en komen graag nog een keer terug naar Rydaholm. Anton, zijn vrouw Erna en hun dochter hebben ervoor gezorgd dat we een onvergetelijke week bij hen hebben gehad. Ikzelf heb sterk de neiging om later als ik “groot” ben ons kikkerlandje in te ruilen voor de Zweedse schoonheid. Familie van Duinen ontzettend bedankt en hopelijk tot snel.

‍